2. Iliada- Homer

1. Hybris(pycha)- największa ludzka wada
Nemezis(gniew bogów)- kara
2. Wieczna sława i opłakiwanie dzielnego wojownika
3. Humanizm- postawa według, której człowiek i jego potrzeby duchowe i materialne są najważniejsze.
4. Nauczanie w Grecji: gimnazjum, liceum, akademia.
5.Homer- twórca "Iliady"
a)wędrowni śpiewacy, opowiadacze
b)"Iliada"- utwór batalistyczny, epos opowiadający o wojnie
6.Wymowa inwokacji- pierwszej części rozpoczynającej pieśń pierwszą.
a)Inwokacja- rodzaj apostrofy, wezwanie do bóstwa. Narrator prosi boginię o pomoc w napisaniu dzieła.
b)Poznajemy bohatera- Achillesa. syna Peleusa, rozgniewany na Agamemnona. Jest mężnym wojownikiem nieznającym litości dla wroga. 
c)Dwa światy: boski(Zeus) i ludzki - reprezentowany przez Achillesa.
d)Narrator trzecioosobowy, wszechwiedzący, obiektywny.
e) Heksametr(sześciostopowiec)- wiersz bohaterski.
f)patos- powaga, dystans.
7.Środki stylistyczne
"syn Peleusa"(Achilles) - omówienie
"władca narodów Atryda"(Agamemnon)- omówienie
"Gniew Achillesa"
"klęski nieprzeliczone"
"sępom drapieżnym"
"psom głodnym"- epitety
8. Porównanie Hektora i Achillesa.
Oboje są wojownikami i pochodzą z królewskich rodów, są młodzi. Cechuje ich męstwo, odwaga, waleczność, heroizm, bardziej niż życie cenią honor człowieka. Obaj znają swoje przeznaczenie.

Hektor: syn króla Troi Prima. Miał żonę i syna. Najdzielniejszy wojownik w Troi. Początkowo boi się przystąpić do walki z Achillesem. Potrafi pokonać strach, umie panować nad sobą; sprawiedliwy, traktuje przeciwnika szacunkiem, godnością, nie poniża go, nie gardzi nim. Przed śmiercią prosi o oddanie szacunku jego zwłokom. Przestrzega Achillesa przed gniewem bogów, ufa bogom.

Achilles: syn Peleusa, króla Tesalii. Miał przyjaciela Patroklosa. Budził strach u przeciwnika, Hektora. Bezwzględny, nie darzy szacunkiem przeciwnika, poniża go, nie szanuje. Rozgniewany, pełen chęci zemsty, pamiętliwy. Był wierny w przyjaźni, kochał przyjaciela i chciał pomścić jego śmierć, dlatego nienawidził Hektora. Nie pozwolił żeby szczątki Hektora były pogrzebane, szacunek dla bogów. Kierował się emocjami(często negatywnymi).

9.Kalokagatia, Kalokagatii(gr. kalos agathes- piękny i dobry) - idealne połączenie piękna fizycznego i doskonałości moralnej. Ideałem kalokagatii jest Hektor.
10. Epos(gr. słowo)- poemat narracyjny pisany Heksametrem podzielony na pieśni.

Pieśń pierwsza rozpoczyna się inwokacją czyli wezwaniem do boga z prośbą o pomoc w napisaniu dzieła. Występuje narrator, obiektywny. Wydarzenia dzieją się w ważnym okresie historycznym, bohaterami są ludzie wywodzący się z wyższych grup społecznych.

Narracje cechuje patos czyli wzniosłość, dwupłaszczyznowość świata przedstawionego ( w wydarzeniach biorą udział ludzie i bogowie). Opisy są drobiazgowe, szczegółowe, niekiedy służą opóźnieniu biegu wydarzeń, wtedy określamy je jako retardacja  np. opis tarczy Achillesa.

Artyzm(epitety stałe)- przysługuje tylko  jednej postaci np. szybkonogi Achilles, mężny Hektor.

Porównanie homeryckie-długie rozbudowane apostrofy; wykrzyknienia, metafory, omówienia, animacje

Personifikacja- tekst pisany jest stylem wysokim

10. Cechy stylu wysokiego: Zarezerwowany dla tematów podniosłych dotyczących losu ludzkiego, wyroków boskich;  miał wzruszyć odbiorcę, wstrząsnąć nim; wypowiedź miała być starannie przygotowana, olśniewająca bogactwem środków artystycznych, nasycona emocjami.

Teoria trzech stylów:
-styl wysoki(pisany)
-styl niski- podejmował tematy powszechne, zwyczajne, był skromny, pozbawiony środków artystycznych. Występował w listach, dyskusjach.
-styl średni- odwoływał się do zasady złotego środka wyważającego skrajności stylu wysokiego i niskiego. Miał być w miarę wyważony, ozdobny, ale w miarę. Występował w mowach okolicznościowych.

Iliada jest nie tylko tekstem batalistycznym, ale także mówi o ludzkich emocjach.

11. W pieśni VI autor opisuje przygotowanie Hektora do wyprawy na wojnę. Jego żona, Andromacha, stojąc obok niego, zalewa się łzami i rozpacza. Boi się ona o swojego męża, uważa, że jest on szalony i jego odwaga go zgubi, a ona zostanie wdową, gdy go Achaje zabiją. Hektor uświadamia swojej żonie, że gdyby nie poszedł na wojnę, byłby tchórzem. Poza tym mówi, że jego duch go ocali. Autor pokazuje tu również, troskę Hektora zarówno o Trojan jak i o żonę. Boi się że Achaje mogliby wziąć  ją do niewoli. Na koniec pieśni Hektor wziął syna na ręce i zaczął modlić się do bogów, by w przyszłości podobnie jak on był "pierwszym wśród Trojan".